Coryphodon i pantodonty były pierwszymi dużymi ssakami, które przemierzały oblicze Ziemi (Wikipedia 2010). Coryphodon był największym pantodontem w tej epoce, mierząc jeden metr na ramieniu i 2,35 metra długości (Wikipedia 2010). Coryphodon miał długie kończyny przednie i krótsze kończyny tylne, które były używane do podtrzymania jego wagi 1100 Funtów (Wikipedia 2010). Chociaż ssak ten był duży, miał JEDEN z najmniejszych proporcji mózgu do ciała, a jego mózg ważył tylko około 3,2 uncji (Wikipedia 2010). Coryphodon miał bardzo silną szyję i był wyposażony w tuleje, które najprawdopodobniej były używane podczas żerowania w ciepłych lasach bagiennych (Wikipedia 2010). Coryphodon, podobnie jak wszystkie pantodonty, miał górną trzecią i czwartą przedtrzonową koronę zębów, która miała grzebienie w kształcie litery v, oraz szerokie dolne przedtrzonowce i trzonowce, co wskazuje, że rośliny były jedynym źródłem składników odżywczych dla tych ssaków (Lucas 2010). Jest prawdopodobne, że Coryphodon był płazem podobnym do dzisiejszego hipopotama i występował w Ameryce Północnej i Azji (Jehle 2006). Zazwyczaj pantodonty z Azji były mniejsze niż te z Ameryki Północnej (Jehle 2006). Podobnie jak większość dużych pantodontów, Coryphodon miał zróżnicowaną dietę roślin w zależności od pory roku, od kwiatów i liści po igły sosnowe i grzyby (Wikipedia 2010). Wymieranie Coryphodon oznaczało koniec pantodontów w Ameryce Północnej i Europie, jednak inne gatunki pantodontów w Azji przetrwały do środkowego eocenu, kiedy zostały zastąpione przez prehistoryczne tapiry i nosorożce (Lucas 2010).
strona Chapina Hardy ’ ego