Grate Job, Guys: Cornell Fine Arts bibliotheek Privileges Architectuur Over mensen

raspen, jongens! De openluchtvloer van de nieuwe Cornell Fine Arts Library heeft zichtlijnen verruild voor privacykwesties. (foto door en met dank aan © Lukas Schaller)

de conceptuele basis voor de langverwachte herinrichting van de Mui Ho Fine Arts Library, uitgevoerd door Wolfgang Tschapeller, is een ruimte die, in de woorden van de architect, “geschaald naar het boek.”Als mens ben je niet de hoofdpersoon, je bent een gast tussen de boeken door”, vertelde Tschapeller aan Metropolis. En toch voelen de eindgebruikers, vooral degenen die geneigd zijn om rokken te dragen, zich nog meer tentoongesteld dan de 100.000 boeken die op zwevende planken staan, vanwege de open zichtlijnen die worden geboden door roosters die lucht en licht laten circuleren tussen de niveaus van de open-concept bibliotheek. Niet alleen zijn deze roosters een open uitnodiging tot perv, ze presenteren vrij verraderlijk terrein voor iedereen die hakken draagt, evenals een potentieel toegangsprobleem voor mensen die hulp nodig hebben mobiliteitsapparaten.

Hoe is dit aanvaardbaar? “Meerdere vrouwen die ik sprak met voor dit artikel hebben gemerkt dat de ruimte onder het rokje potentieel en zijn het aanpassen van hun bibliotheek gebruik dienovereenkomstig.”https://t.co/4GyTyuExoy

— Ik heb nog geen bericht van Steam Support ontvangen. 12, 2019

zoals Twitter-gebruiker Marie Kennedy opmerkte, waren vrouwen die werden geà nterviewd voor het Metropolis-artikel bezorgd over het gebruik van de bibliotheek, na een eerste ontmoeting met de doorzichtige vloer.

” weten dat ik moet nadenken over wat ik draag als ik de bibliotheek binnenga, is vervelend voor mij. Wat dacht Cornell?”zei tweedejaars afgestudeerde Nicole Nomura, naar Metropolis. Men zou bijna denken dat het vijfjarige ontwerpproces van de bibliotheek mannelijke architecten die harder nadenken over hoe de ruimte te maken geschikt voor boeken en lucht in plaats van vrouwen en gehandicapte lichamen. Het is alsof architectuur een historisch seksistisch beroep is dat ongelooflijk traag is om de bijdragen van vrouwen op te nemen.

de prachtige, zwevende architectuur van de bibliotheek zal een perfecte locatie zijn om slush over je heen te hebben geregend! Majestic! (foto door en met dank aan © Lukas Schaller)

ik weet wat je denkt.: de enige vrouwen die kunnen lezen zijn dowdy matrons die tweedy broeken en vesten dragen en onverzorgd kroeshaar hebben. Schuldig bevonden! Maar zelfs als ik me geen zorgen hoefde te maken over het per ongeluk onthullen van mijn bijlagen of het kraken van een wervelkolom op de lattenbodem, kan deze boekenwurm je vertellen dat het laatste wat Ik wil in de bibliotheek is dat mensen naar me kijken! Ik ga naar de bibliotheek om onzichtbaar te genieten van mijn oprukkende vrijsterschap, en het laatste wat ik nodig heb is een onstuimige architectuurstudent die oogcontact probeert te maken door de vloer terwijl ik subtiel bloemen tussen de pagina ‘ s van Jane Austen boeken druk. En Ik wil niet dat mijn tranen van eenzaamheid op zijn golvende kastanjehaar vallen.Over vallend puin gesproken, Tschapellar is een Cornell-alumnus, en ontwierp de wide-open ruimte met zijn kennis uit de eerste hand van de maanden met weinig licht in de staat New York, maar weigerde te overwegen hoe de slush van de gure weerseizoenen zou kunnen worden overgedragen via open-rooster vloeren op Bibliotheek patrons of de kostbare, kostbare boeken voor wie de ruimte uitdrukkelijk was ontworpen. Of misschien nam hij gewoon aan dat alle 21,6 miljoen dollar gebouwen een verplichte boot-wasplaats hebben als een vanzelfsprekendheid.

men denkt dat elke alumna ervoor zou hebben gezorgd dat de bibliotheek een aantal gebieden bevatte voor zijn twee primaire functies: rustig huilen en paniekaanvallen. Misschien is er een kleine privacy hoek bij de romance planken.